Zawód groomera zwierząt

Spis treści:
- Kim jest groomer?
- Umiejętności „dobrego groomera”
- Fakty i mity
- Rola i znaczenie treningu medycznego
- Strategie radzenia sobie
Obecnie zwierzęta domowe odgrywają ważną rolę w życiu człowieka. Dla wielu ludzi są niezastąpionymi towarzyszami, przyjaciółmi, członkami rodziny. Dlatego niezwykle istotne jest zadbanie o ich zdrowie i dobre samopoczucie. W tym kontekście zawód groomera odgrywa nieocenioną rolę.
Kim jest groomer?
Groomer zwierząt to osoba odpowiedzialna za pielęgnację i higienę zwierząt domowych, zwłaszcza psów i kotów. Jego zadaniem jest zapewnienie zwierzętom odpowiednich zabiegów pielęgnacyjnych, takich jak kąpanie, strzyżenie, czesanie futra, przycinanie pazurków oraz czyszczenie uszu i oczu, które pomagają zapobiegać pewnym problemom zdrowotnym – regularne czyszczenie uszu może zmniejszyć ryzyko infekcji.
Umiejętności „dobrego groomera”
Aby być dobrym groomerem, niezbędne jest posiadanie wiedzy na temat różnych ras zwierząt i ich specyficznych potrzeb pielęgnacyjnych. Każda rasa ma swoje unikalne cechy, takie jak długość futra, rodzaj sierści czy predyspozycje do pewnych schorzeń skórnych. Groomer musi umieć ocenić stan futra, skóry i ogólnego zdrowia zwierzęcia, aby dostosować odpowiednie procedury. Ponadto, znajomość komunikatów niewerbalnych wysyłanych przez zwierzęta to kluczowa umiejętność groomera. Zwierzaki, które nie przeszły treningu medycznego i nie zostały przyzwyczajone do tego typu zabiegów, mogą odczuwać niepokój związany z wizytą w obcym miejscu, byciem dotykanym czy czesanym przez obcą osobę. Dlatego ważne jest nie tylko to, aby przyzwyczajać zarówno psy, jak i koty, do takich zabiegów, co w przyszłości pomoże zminimalizować stres związany z pobytem w salonie groomerskim lub klinice weterynaryjnej, ale również, aby groomer wykazał się odpowiednimi kwalifikacjami. Wiedza o zachowaniu zwierząt, umiejętność czytania ich sygnałów i radzenie sobie z trudnymi sytuacjami są nieodłącznymi elementami tego zawodu.
Fakty i mity
Równie ważne jest zrozumienie roli, jaką pełni sierść oraz podszerstek. Niektórzy opiekunowie sądzą, że goląc zwierzęta na łyso pomogą im lepiej znieść upalne dni. Nie jest to jednak prawda – sierść chroni nie tylko przed chłodem, ale również przed słońcem i nadmierną temperaturą. Kontakt ogolonej skóry z promieniami słonecznymi może doprowadzić do poparzeń. Zdarza się również, że zgolona sierść nie odrasta. Jeśli golenie nie jest wymagane do procedury medycznej, to zdecydowanie nie powinno się tego robić.
Zwierzęta regulują swoją temperaturę ciała za pomocą oddychania i ochładzania przez język i łapy. Nie mają one takiej zdolności do regulacji temperatury jak ludzie. Głównym mechanizmem ochładzania organizmu przez psy jest oddychanie, a także szukanie cienia i picie wody. Koty dodatkowo schładzają się poprzez wylizywanie futra – ich ślina ma właściwości chłodzące, ponadto wyparowuje, co pomaga w chłodzeniu ciała. Dlatego ubieranie zwierząt w zbyt ciepłe ubrania utrudnia im oddawanie ciepła i może ograniczać przepływ powietrza do ich skóry, co może prowadzić do przegrzania organizmu. Zapewnienie zwierzęciu odpowiedniego okrycia wierzchniego, które zapobiegnie nadmiernemu wychłodzeniu organizmu, jest wskazane przy bardzo niskich temperaturach. Dotyczy to szczególnie małych psów, które szybko się wychładzają. Określenie odpowiedniej temperatury jest jednak kwestią osobniczą – zależy od wielu czynników, dlatego warto uważnie obserwować reakcje swojego podopiecznego.
Rola i znaczenie treningu medycznego
Sama wizyta w salonie może być dla zwierzaka bardzo trudna i stresująca. Najlepszą metodą, aby ułatwić podopiecznym takie wizyty, jest przeprowadzenie przez opiekunów treningu medycznego, który polega na stopniowym oswajaniu zwierzęcia z dotykiem, zabiegami i manewrowaniem przy jego ciele. Należy przyzwyczajać swojego psa lub kota do dotykania wrażliwych miejsc ich ciała, np. opuszek łap.
Przed i po:
Przed wizytą najlepiej sprawdzi się długi spacer skupiony na spokojnej eksploracji i węszeniu.
Po wizycie zwierzę może szukać sposobu na rozładowanie emocji i obniżenie napięcia.
W tym celu może sprawdzić się szarpak, naturalny gryzak, czy mata do lizania.
Niektóre zwierzaki mają potrzebę gryzienia i rozszarpywania, inne potrzebują stymulacji psychicznej w postaci węszenia czy poszukiwania.
Strategie „radzenia sobie”
Zwierzęta, które nie były stopniowo przyzwyczajane ani do dotyku, ani do zabiegów, z każdą kolejną wizytą mogą uwrażliwiać się na procedury wykonywane przez groomera, co może skutkować nerwowością, próbami ucieczki, a nawet zachowaniami agresywnymi. Pobudzone obawą zwierzę może też dać ujście nerwom, stosując taktykę tzw. głupawki – lizanie, skubanie, wygłupianie się i inne zachowania infantylne. Czasem w ten sposób stara się wyglądać niegroźnie. Takie zachowanie często jest mylone z chęcią bliższego zapoznania się, uzyskania kontaktu. W trudnych sytuacjach nierzadko tak reagują właśnie psy. Inną strategią służącą radzeniu sobie w sytuacjach potencjalnego zagrożenia jest znieruchomienie, a jeśli ono nie przyniesie efektu – zwierzę może poczuć się zmuszone spróbować bardziej dosadnych komunikatów, jak syczenie, warczenie, czy próba ataku. Jest to reakcja obronna, która świadczy o przeżywanych emocjach. W takich momentach spokojny, zrównoważony opiekun jest ogromnym wsparciem dla swojego podopiecznego.
Warto też pamięć o tym, że po trudnych przeżyciach zwierzę może szukać sposobu na rozładowanie emocji. Strategie rozładowania to różne techniki i działania, które pomagają zwierzęciu radzić sobie z silnymi emocjami oraz zmniejszyć ich natężenie, uzyskać ulgę. Do takich działań może należeć bieganie, kopanie, gryzienie, lizanie, żucie, drapanie, a nawet sen. Ważne jest zapewnienie zwierzęciu możliwości rozładowania emocji i redukcji napięcia emocjonalnego, aby nie szukało sposobów nie do końca przez nas akceptowalnych. Zależnie od preferencji danego zwierzaka, świetnie może się sprawdzić szarpak, mata do lizania, naturalny gryzak, symulacja polowania, a także długi spacer skupiony na eksploracji i węszeniu.
Literatura:
1. Miles D., Horwitz D., Medycyna behawioralna psów i kotów, wyd. Galaktyka, Łódź 2016
2. Schroll S., Dehasse J., Zaburzenia zachowania psów, wyd. Edra, Wrocław 2020
3. McDonald S.E,, Sweeney J., Niestat L., Doherty C. Grooming-Related Concerns Among Companion Animals: Preliminary Data on an Overlooked Topic and Considerations for Animals’ Access to Health-Related Services. Front Vet Sci. February 2022
Ostatnio na instagramie
instagram.com/ethoplanetFacebook
fb.com/ethoplanet.centrum